A sumposta
Di Bruno Versace
«Focu meu – facìa Peppi – chi doluri!
I gudellha si ndeppar’a ‘ndrupari
Faciti prestu, jìti llhò dotturi,
ca eu cusì non pozzu cuntinuari.»
«Pa ‘nu dolur’i’ panza non si mori!
– si dissi giustamenti so’ mugghjeri –
Ora ‘u chiamu, si ‘nnò fa’ malicori,
e fazz’i veni medich’e ‘mpermeri.»
U medicu ‘rrivau nt’a ‘nu minutu,
vorzi sapiri chi ndavè mangiatu;
si rispundiru ca n’ovu frijutu,
ma cu’ ‘nu piatt’i’ frittuli conzatu.
«Stasira vi pigghjati ‘nu purganti,
tuttu domani non mangiati nenti;
domanassira, a stomacu vacanti,
mentiti sta sumposta ch’è potenti.”
Quandu fu l’indomani, a bott’i’ scuru,
chjamau a mugghjeri e si dissi: «Trisoru,
tu sai undi si menti stu siluru?
Ma prestu, nommi nd’aju pammi moru.»
«Ca eu chi ‘ssacciu? – dissi so’ mugghjeri –
ora vaju e si spiju d’u dotturi
ch’è chi si faci a barva ‘cc’o barveri.»
«Nell’ano» rispundìu u professuri.
A casa riferisci a so’ maritu
l’indicazioni chi nd’ave’ cercatu.
«Torna e domanda, chimmi jetti u citu,
undi ‘ssu cazz’i postu esti conzatu!»
«A ‘mmia mi pari bruttu, mi virgognu,
nommi nd’avi ‘i si ‘ncazza eu mi spagnu,
ma vaju… ch’è cornutu lu bisognu.
Mi cazzija?… Non perdu e non godagnu.»
«D’arretu» dissi u medicu stavota;
«D’arretu aundi? – dissi lu malatu. –
Torna, spija ‘i precisu e pigghja nota.
Prestu ca sugnu tuttu cunsumatu.»
«Stavota ‘i vaju propiu non m’a sentu,
ca oravanti mi parìa ‘ncazzatu;
si mi vidi ca tornu ogni mumentu,
m’i canta p’o prisenti e p’o passatu.»
«Ed eu chi fazzu? M’a nd’aju a cogghjìri
sulu pa’ nommi nd’avi ‘i ti cazzìja?
Vai e fa’ prestu, o a’ casa non veniri
si ‘nnò nd’a’ chimmi senti pur’i’ mia.»
Torna ‘llhavanti e spija virgognusa.
«M’i s’a menti nt’o culu» e la ‘ntassau.
Quandu a’ casa ‘rrivau, tutta pietusa:
«T’u dicìa ca si ‘ncazza… e si ‘ncazzau!»
Foto: womanexpertus.com