‘A mamma… nte ricordi
Di Francesco Reitano
Quandu si curca ‘u suli, arret’e munti,
‘u primu penzeru, mamma vola a ttìa;
a chilli baci cardi sup’a frunti
chi mi davano cumportu e armonia,
e quand’a sira mi benedicivi
‘mburnuta l’ura, a ssònu i Dimaria;
sul’ora chi ssi morta ‘u capiscivi
quantu suffristi pemmu crisci a mmia.
Mi manca ‘a figura tua mamma cara
e ‘a rughicella undi mi criscìa,
nto cori meu gugghji ‘na cardara
si sugnu vivu, dicu grazji a ttia.
Pecchì m’abbandunasti ‘nta sta terra
regnu i mostrositati e ‘ngiustizji?
È peju d’u ‘mpernu, sempi guerri,
sequestri, droga e milli asprizzi,
vorria u moru subitu e u sprufundu
no sumportu cchjuni u staju ccà:
odiu ‘u marciumi chi ‘ll’ordau stu mundu,
campu i speranza e criju all’aldilà.
Fazzu ‘na vita veramenti grama
ogni jornu chi passa penzu a ttia
aspettu cu anzia ‘u sonu i llà campana
chi ssòna a mmortu e m’accumpagna… a ttia.